# Traject review
In 3 sessies met Rens is er veel voor mij gebeurd. Echt verbazingwekkend wat er in zo'n korte tijd kan gebeuren! Dus... waar te beginnen.
Alle 3 de sessies waren heel verschillend van elkaar, maar toch op de een of andere manier gerelateerd.
Ik dacht dat het gevoelens van ontoereikendheid waren waarmee we werkten. Wat het ook was, in de eerste sessie. Gevoelens van ontoereikendheid als gevolg van het niet ‘passen’ in maatschappelijke/sociale ‘omgevingsverwachtingen’ en ideeën en de onbewust opgepikte overtuiging van mijn innerlijke kind dat er iets wezenlijks mankeerde en verkeerd was met haar. Daar gingen we in de eerste sessie op in. En ze kon ontdekken en verbinden met haar innerlijke waarheid: om die stemmen niet binnen te laten. Om ze buiten te houden. En verwijder voorzichtig mijn innerlijke kind uit die situatie, breng haar naar een veilige plek... waar ze vrij kan zijn om zichzelf te zijn, te ontdekken en te spelen.
Als je bekend bent met innerlijk kindwerk: dit heeft mijn huidige mij geholpen om minder afkeer te hebben van 'autoriteiten' en me gewoon veel vrijer en natuurlijker te voelen om mijn waarheid te uiten. Het maakt niet uit wat 'schijnbare autoriteiten' zeggen. Ook al ben ik nog steeds een beetje boos op onzin die we horen te doen.
Dit sluit aan bij de derde sessie die we hadden: waar Rens mij, samen met de andere sessies, heeft geholpen om meer acceptatie te vinden voor alle gevoelens, emoties en gevoelstoestanden. Inclusief de woede. En laat het zijn. Laat het op het podium zijn, laat me in alle emoties zien. Wetende dat ik mooi ben in allemaal, ze zijn allemaal mooi, en het is niet nodig om iets te onderdrukken. Dit heeft zo'n verreikend effect dat ik het nog niet helemaal kan verklaren. Ik merk dat ik veel vollediger kan verschijnen, me vollediger kan uitdrukken en misschien wel het belangrijkste: mezelf vollediger kan accepteren. De woede accepteren en eren, het is de kracht voor transformatie en wat het me moet laten zien.
Het gaat zo veel over het terugnemen van de kracht !!
Ook de tweede sessie was hierin erg sterk. Het was zo'n ongelooflijke sessie dat ik moeite heb om het onder woorden te brengen. Dus laat me je enkele dingen vertellen die het voor mij deed: mezelf en de wereld door een nieuwe lens zien. Diepe diepe (inclusief voorouderlijke) gevoelens van onwaardigheid loslaten... om te leven. Verzorgd worden. Geliefd zijn. Zijn, zoals ik ben. En ik begrijp dat dit een van de hoofdoorzaken is waar ik eerder dit mechanisme heb geleerd om de emoties van andere mensen over te nemen. Om ‘mijn bestaan goed te maken’ uit schuldgevoel. En, in die sessie erin stappen en erin leunen: dit is bullshit! Ik verdien het om te leven, ik verdien mijn bestaan. En door te zijn ben ik al mooi, een licht voor de wereld, een zegen voor de mensen om me heen. Ik hoef ze niet te redden, te repareren, de pijn van hun en voorouders op me te nemen om het bestaan waard te zijn of een gevoel van schuld goed te maken voor het leven en naar deze wereld en in dit lichaam komen. Ik verdien het om te leven. Ik ben een licht. Mijn wezen is al ongelooflijk waardevol. Dus in het huidige leven vertaalt zich dit in: veel veranderingen! Natuurlijk afstand nemen van een heleboel niet-afgestemde keuzes en beslissingen die voortkwamen uit dit vreemde schuldgevoel... en meer en meer tot stand komen. En wetende dat dit al zo waardevol is. Dus: mezelf toestaan te zijn. Mezelf zijn. Om te weten dat ik waarde aan mensen breng door te zijn.
Om dit te bezitten. En mezelf openstellen om te ontvangen voor... zijn: mezelf laten ondersteunen voor... gewoon zijn. Gewoon mij zijn. Dit is nog een doorlopend proces, maar ik ben hier zo dankbaar en enthousiast over!! Het is als een groot ticket voor bevrijding. Van mij, mijn natuurlijke zielsgaven die zonder inspanning komen (zijn) en dingen waar ik van nature toe aangetrokken ben om te belichamen, uit te drukken, te creëren... en mezelf perioden van rust, voeding en ontvangen toe te staan. In plaats van constant te proberen te overtreffen en te doen in het verleden.
In het moment: aanleunen en verwerken dat IK echt waardig BEN door gewoon te zijn. Waardig liefde, ondersteuning, voeding, plezier, leven. Dat het leven zo goed wordt.
Loslaten van residucondities die zeggen dat het niet zo is. Dat ik hard moet werken, offers moet brengen, het leven is niet zo, enz.
